تقدیم به ساحت مقدس حبیب خدا ، و عزیز قلوب مومنین ، حضرت ختمی مرتبت ، محمد مصطفی (صلی الله علیه و آله )

متاسفانه عده ای از اهل سنت و شاید هم اکثر اهل سنت اطلاعات چندانی از عقاید شیعیان و شیعه ندارند و آنچه آن ها از آن بعنوان عقیده شیعه ذکر می کنند ، تصورات ذهنی و یا برداشت های غلط علمای اهل سنت از عقاید شیعه است .

چند روز پیش یکی از وبلاگنویسان محترم اهل سنت مطلبی را در مورد عقیده شیعه در مورد عصمت نوشته بود که کاملا خلاف واقع و اشتباه بود و به همین دلیل ، خاصتا برای این دوست وبلاگنویس این مطلب را می نویسم که بتواند قضاوت درستی در مورد شیعه داشته باشد و همچنین پاسخی باشد برای برخی شبهه ها .

عصمت در نزد اهل تشیع هم از نظر عقل و هم از نظر نقل ( قرآن و روایت ) قابل اثبات است .

عصمت از نظر عقل :

ابتدا باید ببینیم که آیا عقل می تواند داور و میزان خوبی باشد یا خیر .

خداوند به دفعات زیاد در قرآن کریم تاکید به عقل و تعقل و تفکر و تدبر کرده است و این نشان دهنده ی اهمیت والای عقل و تعقل است . « أَفَلَا یَتَدَبَّرُ‌ونَ الْقُرْ‌آن. نساء / 82  ، لَآیَاتٍ لِّقَوْمٍ یَعْقِلُونَ. بقره/164 ، یُؤْتِی الْحِکْمَةَ مَن یَشَاءُ  وَمَن یُؤْتَ الْحِکْمَةَ فَقَدْ أُوتِیَ خَیْرً‌ا کَثِیرً‌ا  وَمَا یَذَّکَّرُ‌ إِلَّا أُولُو الْأَلْبَابِ  بقره / 269 » .

اما مثال ملموسی را برای شما بیان کنم که این امر را ثابت می کند : در این تزاحم آراء و نظرات ، که شیعه یک چیز را می گوید و مدعی می شود که از نص قران پیروی می کند و اهل سنت چیز دیگری و برخلاف تشیع نظر می دهد و آن ها هم مدعی هستند که تابع قرآن هستند ، الان شخصی مثل نگارنده مقاله (نویسنده ) که در عصر پیامبر اکرم (ص) زندگی نکرده و در آن زمان نبوده ، کدام حرف را بپذیرم ؟ شیعه بر حق است یا اهل سنت ؟ در همین بحث عصمت بین شیعه و سنی اختلاف نظر هست ، باید کدام یک را بپذیرم ؟ مگر غیر از این نیست که  از راه تعقل و تفکر به حرف حق برسم ؟

الان که جایگاه عقل و تعقل را بیان کردم ، موضوع را ادامه می دهیم .

1 – یک سوال : هدف خداوند از مبعوث کردن پیامبر اکرم (ص) به نبوت چه بوده است ؟ مگر غیر از این نبود که مردم را به خوبی ها راهنمایی کند و آن ها را از بدی ها و پستی ها بر حذر دارد ؟ به عبارتی دیگر ، راه رسیدن به کمال را به مردم نشان دهد « وَمَا أَرْ‌سَلْنَاکَ إِلَّا کَافَّةً لِّلنَّاسِ بَشِیرً‌ا وَنَذِیرً‌ا وَلَـکِنَّ أَکْثَرَ‌ النَّاسِ لَا یَعْلَمُونَ سبا / 28 » . خب اگر پیامبر دچار معصیتی می شد ، آیا می توانست ما را از گناه بر حذر دارد ؟ مثلا اگر مرتکب گناه دروغ می شد ، می توانست به ما بگوید که دروغ چیز بدی است ؟ آیا اگر پیامبر دچار این خطا و معصیت می شد ، او را مسخره نمی کردیم و به او نمی گفتیم که اول خودت و اخلاق خودت را درست کن بعد تذکر بده ؟ تصور کنید یک روحانی و یا عالم به شما بگوید حرام خواری شما را به آتش دوزخ می افکند اما خود دچار معصیت حرام خواری باشد ، آیا از او پیروی میکردید ؟ و اصلا به حرف و قول او اعتماد می کردین ؟ اگر گفتار و فعل و عمل پیامبر با هم متغایر باشد ، آیا این پیامبر قابل اعتماد است ؟

اصلا از این حرف ها هم بالاتر ، اگر امکان داشت که پیامبر معصیت کند و دروغ بگوید ، چگونه خیالمان آسوده و راحت می شد که قرآن را آنگونه که خدا به او داده است نازل شده ؟ از کجا مطمئن باشیم آیات قرآن را به نفع خودش دستکاری نکرده باشد ؟

2 – معمولا اهل سنت می گویند که استدلال ما از قرآن است ، یک سوال از اهل سنت دارم : چه کسی می گوید قرآن از جانب خداست ؟ و اگر از جانب خداست چه کسی می گوید که همه قران بدون هیچ تغییر و تحریفی از جانب اوست ؟ غیر از این نیست که به قول و حرف پیامبر اعتماد کنیم ؟ اگر ما شک داشتیم  که پیامبر هم مثل ما خطا می کند ، آیا عاقلانه است که به حرف ایشان اعتماد کنیم ؟

3 – ما مسلمانان ( شیعه و سنی ) ادعا می کنیم که اسلام بهترین و کامل ترین دین است و خداوند از هر حیث کامل و بی نقص و است ، آیا صحیح است که خداوند حکیم و مدبر کسی را بفرستد که بخاطر احتمال انجام خطا ، مردم به او اعتماد نکنند ؟ این یعنی نقض غرض و انجام همچون فعلی از طرف حکیم و مدبر محال است  . یعنی خداوند باید به ما اطمینان دهد که این پیامبر از هر حیث تابع دستورات اوست و نه تنها مرتکب معصیت نمی شود بلکه احتمال ارتکاب معصیت از جانب پیامبر محال است .

خداوند حکیم قطعا کار حکیمانه انجام می دهد و برای این که دچار نقض غرض نشود و کسی را بفرستد که شایسته نبوت باشد و همه به فعل و حرف او اعتماد کنند ، این پیامبر را از هر نوع رجس و بدی معصوم قرار داده است .

عصمت در قرآن

1 – خداوند در قرآن کریم ، پیامبر اکرم (ص) را بهترین الگو برای جهانیان معرفی کرده است « لَّقَدْ کَانَ لَکُمْ فِی رَ‌سُولِ اللَّـهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِّمَن کَانَ یَرْ‌جُو اللَّـهَ وَالْیَوْمَ الْآخِرَ‌ وَذَکَرَ‌ اللَّـهَ کَثِیرً‌ا. احزاب / 21 » به عبارتی دیگر ؛ چون خداوند پیامبر را الگو برای جامعه قرار داده است پس ما ( انسان ها ) چه عمل خوب و چه بد ( با الگو پذیری از پیامبر ) انجام بدهیم ، شایسته تحسین پروردگار هستیم ، یعنی ؛ اگر مرتکب فلان معصیت هم شویم ، چون پیامبر هم آن معصیت را انجام داده است ، خداوند نمی تواند ما را مجازات کند چون مقصر اصلی خداوند است که پیامبر را بدون هیچ قیدی الگو قرار داده است . آیا این حرف بر خلاف عدالت خداوند نیست ؟ در این صورت اگر خداوند بخواهد ما را مجازات کند  می توانیم او را ملامت کنیم که تو به ما امر کردی و نباید ما را عذاب دهی ، آیا این حرف بر خلاف حکمت خداوند نیست ؟ خداوند با قرار دادن پیامبر بعنوان الگو ، بر اعمال ایشان صحه می گذارد و آن ها را تایید می کند و قطعا خداوند حکیم و عادل ، کاری را بر خلاف عدل و حکمت انجام نمی دهد .

2 – خداوند در قرآن کریم و پس از آنکه حضرت ابراهیم (ع) را آزمایش و امتحان می کند ، درجه و مقام ایشان را بالا می برد ، در ادامه حضرت ابراهیم از خداوند سوال می کند از نسل من هم کسی صاحب این مقام می شود ؟ خداوند جواب می دهد ، این مقام را به ظالمان نمی دهم . برای اینکه بدانیم به چه چیز ظلم گفته می شود به قرآن متمسک می شویم ، خداوند در قرآن ظلم را به سه دسته تقسم می کند : الف ) ظلم به خداوند یا همان شرک « یَا بُنَیَّ لَا تُشْرِ‌کْ بِاللَّـهِ ? إِنَّ الشِّرْ‌کَ لَظُلْمٌ عَظِیمٌ . لقمان / 13 » ب ) ظلم به دیگران « وَمَا کَانَ رَ‌بُّکَ لِیُهْلِکَ الْقُرَ‌ى بِظُلْمٍ وَأَهْلُهَا مُصْلِحُونَ . هود / 117 » ج ) ظلم به خود « وَرَ‌اوَدَتْهُ الَّتِی هُوَ فِی بَیْتِهَا عَن نَّفْسِهِ وَغَلَّقَتِ الْأَبْوَابَ وَقَالَتْ هَیْتَ لَکَ . قَالَ مَعَاذَ اللَّـهِ . إِنَّهُ رَ‌بِّی أَحْسَنَ مَثْوَایَ . إِنَّهُ لَا یُفْلِحُ الظَّالِمُونَ . یوسف / 23 »

از این پاسخ خداوند نتیجه می گیریم که : الف ) هر کس به این مقام رسیده است طبق قول خداوند ، ظالم نیست و هر سه نوع ظلم را مرتکب نشده است . ب) حضرت ابراهیم مرتکب این ظلم ( هر سه نوع ظلم ) نشده است و معصوم می باشد و گرنه خداوند او را به این مقام نمی رساند .

هیچ مسلمانی شک ندارد که پیامبر اکرم (ص) از همه انسان ها والاتر و بالاتر است و اگر کسی بهتر از پیامبر (ص) بود ، قطعا خداوند او را به عنوان الگو برای دیگران معرفی می کرد .

کمترین دلیل بر فضیلت داشتن پیامبر اکرم (ص) بر سایر پیامبران و بلکه بر همه انسان ها دارد ، خاتم النبیین بودن ایشان است . حالا که پیامبر اکرم (ص) از حضرت ابراهیم (ع) با فضیلت تر است ، قطعا اگر حضرت ابراهیم گناه (ظلم) مرتکب نشده است ، پیامبر اکرم (ص) هم مرتکب معصیت و ظلم نشده است

نتیجه گیری

1 - اگر ممکن بود که پیامبر اکرم (ص) مرتکب معصیت شود ، دین خدا هم منحرف می شد ، زیرا ممکن بود که پیامبر (ص) بخاطر شهوت نفسانی خود ، مثلا چون حوصله ندارد نماز صبح بخواند ، آن را دو رکعت قرار داده است و یا مثلا بخاطر این که دیگران به او احترام بگذارند ، در آیات قرآن دستکاری کرده و بجای اینکه فلان پیامبر را الگو معرفی کند ، خود را معرفی کرده است . و هزار بی اعتمادی دیگر بوجود می آمد که دین خدا را نابود میکرد . و ما شیعه ها چون می دانیم خداوند محال است کاری غیر حکیمانه انجام دهد ، و محال است بر خلاف حکمت کاری را انجام دهد و بنده گان خود را متحیر کند ، پس پیامبران و فرستاده های خود را معصوم خلق کرده است .

2 – خداوند در قرآن کریم به حضرت ابراهیم وعده می دهد که این مقام را به ظالمان نمی دهم و ثابت کردیم که گناه کردن هم مصداق ظلم است (ظلم به خود ) پس حضرت ابراهیم مرتکب معصیت نشده است ، و چون مقام پیامبر (ص) از همه انسان ها و از همه پیامبران بالاتر است ، پس حتما ، ایشان هم مرتکب ظلم و معصیت نمی شود .

الَّذِینَ یَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَیَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ ? أُولَـئِکَ الَّذِینَ هَدَاهُمُ اللَّـهُ  وَأُولَـئِکَ هُمْ أُولُو الْأَلْبَابِ

قضاوت با شما