همیشه امامى وجود دارد

ما معتقدیم:همان گونه که حکمت‏خداوند ایجاب مى‏کند پیامبرانى براى هدایت انسانها بفرستد،حکمتش ایجاب مى‏کند که بعد از پیامبران در هر عصر و زمانى،امام و پیشوایى از سوى خدا براى هدایت انسانها وجود داشته باشد تا شرایع انبیا و ادیان الهى را از تحریف و تغییر حفظ کنند،نیازهاى هر زمان را روشن سازند و مردم را به سوى خدا و عمل به آیین پیامبران دعوت نمایند،در غیر این صورت هدف آفرینش انسان که تکامل و سعادت است عقیم مى‏ماند،بشر از راه هدایت‏باز مى‏ماند،شرایع انبیاء ضایع مى‏گردد و مردم سرگردان مى‏شوند.

به همین دلیل معتقدیم بعد از پیامبر اسلام (ص) در هر عصر و زمانى امامى وجود داشته است:«یا ایها الذین آمنوا اتقوا الله و کونوا مع الصادقین،اى کسانى که ایمان آورده‏اید!تقواى الهى پیشه کنید و با صادقان باشید». ⁽¹⁾

این آیه مخصوص به زمانى نیست و همراه بودن بى قید و شرط با صادقان،دلیل بر این است که در هر عصرى امام معصومى وجود دارد که باید از او پیروى کرد،همان گونه که بسیارى از مفسران شیعه و اهل سنت،در تفسیر خود به آن اشاره کرده‏اند. ⁽²⁾

حقیقت امامت

ما معتقدیم:امامت تنها یک مقام حکومت ظاهرى نیست،بلکه یک مقام بسیار والاى معنوى و روحانى است،و امام علاوه بر رهبرى حکومت اسلامى،هدایت همه جانبه را در امر دین و دنیا بر عهده دارد.فکر و روح مردم را هدایت کرده و شریعت پیامبر اسلام (ص) را از هر گونه تحریف و تغییر پاسدارى مى‏کند و به اهدافى که پیامبر (ص) براى آن مبعوث شد تحقق مى‏بخشد.

این همان مقام والایى است که خداوند به ابراهیم خلیل،پس از پیمودن راه نبوت و رسالت و پیروزى در امتحانات متعدد بخشید،او نیز براى بعضى از فرزندان و دودمانش این مقام والا را از خداوند تقاضا نمود و به او جواب داده شد که هرگز ظالمان و گنهکاران به این مقام نمى‏رسند.«و اذ ابتلى ابراهیم ربه بکلمات فاتمهن قال انى جاعلک للناس اماما قال و من ذریتى قال لا ینال عهدى الظالمین،به یاد آور هنگامى را که پروردگار ابراهیم (ع) او را با امور گوناگون آزمود،و او از عهده آزمایشهاى الهى بطور کامل بر آمد،خدا فرمود من تو را امام مردم قرار دادم،ابراهیم عرض کرد:از دودمان من نیز امامانى قرار ده،خداوند فرمود:پیمان من (امامت) هرگز به ستمکاران نمى‏رسد (و تنها نصیب معصومان از ذریه تو مى‏شود) !» ⁽³⁾

بدیهى است‏یک چنین مقامى در مساله حکومت ظاهرى خلاصه نمى‏شود،و اگر امامت‏به صورتى که گفته شد تفسیر نشود آیه فوق مفهوم روشنى نخواهد داشت.

ما معتقدیم:تمام پیامبران اولوا العزم داراى مقام امامت‏بودند،آنچه را با رسالت‏خود عرضه کردند،در عمل تحقق مى‏بخشیدند،و رهبر معنوى و مادى و ظاهرى و باطنى مردم بودند، مخصوصا پیامبر اکرم (ص) از آغاز نبوتش مقام والاى امامت و رهبرى الهى را نیز داشت،و کار او در ابلاغ فرمانهاى الهى خلاصه نمى‏شد.

ما معتقدیم:خط امامت‏بعد از پیامبر (ص) نیز در معصومان از ذریه او ادامه یافت.

با توجه به تعریفى که براى مساله امامت در بالا آمد به خوبى معلوم مى‏شود که رسیدن به این مقام،شرایط سنگینى دارد،هم از نظر تقوا (تقوایى در حد معصوم بودن از هر گونه گناه) و هم از نظر علم و دانش و احاطه به تمام معارف و دستورات دین و شناختن انسانها و نیازهاى آنها در هر عصر و زمان و مکان-دقت کنید.

امام از گناه و خطا معصوم است

ما معتقدیم:امام باید معصوم از هر گناه و خطا باشد زیرا علاوه بر آنچه در تفسیر آیه بالا آمد، غیر معصوم نمى‏تواند بطور کامل مورد اعتماد واقع شود،و اصول و فروع دین را از او اخذ نمایند،و به همین دلیل معتقدیم‏«گفتار امام‏»همچون‏«افعال‏»و«تقریر»او حجت و دلیل شرعى است (منظور از««تقریر»آن است که در برابر او کارى انجام دهند و او با سکوت خود آن را امضا کند) .

پی نوشت

 1-سوره توبه،آیه 119.

2-فخر رازى بعد از بحث فراوانى درباره این آیه چنین مى‏گوید:آیه دلیل بر این است که هر کس جایز الخطاست واجب است همگام و پیرو کسى باشد که معصوم است و معصومین همانها هستند که خداوند آنها را«صادقین‏»نامیده،پس این سخن دلیل بر این است که واجب است‏بر هر جایز الخطایى که همگام و همراه با معصوم باشد تا«معصوم از خطا»جایز الخطا را از خطا باز دارد،و این معنى در همه زمانهاست و مخصوص به زمانى نیست و دلیل بر این است که در هر زمانى معصوم از خطایى وجود دارد (تفسیر کبیر،جلد 16،صفحه 221) .

3-سوره بقره،آیه 124.

در هر دوره و زمانی ، امکان دارد که جامعه با تهدیدها و فرصت هایی مواجه شود ، چه بسا فرصت هایی که به چالش و بحران منجر شوند و یا چالش هایی که به فرصت تبدیل شوند . در طول تاریخ تهدیدهای فراوانی را سراغ داریم که به فرصت تبدیل شده اند . فرصت هایی که گاهی اوقات تا صدها سال و بلکه بیشتر به جامعه ی بشریت ثمر داده و به انسانیت خدمت کرده اند.

در صدر اسلام و بعد از وفات پیامبر اکرم (صلی الله علیه و اله و سلم) فرصت این بود که ، امام علی (علیه السلام) بر مسند خلافت تکیه زند ، اما با چالش و تهدید سقیفه مواجه شد . جلسه ای که در سقیفه گرفته شد به این نتیجه رسیدند که امام علی (علیه السلام) را از مسند خلافت دور کنند . این مساله ، اولین چالشی بود که بعد از وفات پیامبر اکرم (صلی الله علیه و اله _{و سلم)} گریبانگیر جامعه  اسلامی شده بود و این فتنه ، اسلام را تهدید به انحراف از مسیر اصلی خود کرد . اما حضرت امیر المومنین علی (علیه السلام) با مدیریت خوبی که انجام داد موجب شد که اسلام راستین محمدی (صلی الله علیه و اله و سلم) حفظ شود و چهره ی واقعی نفاق را به عالم نشان دهد و خطر کج و معوج نشان دادن دین اسلام توسط خلفاء را خنثی کرد و تشیع را در جهان بعنوان یک مکتب و اندیشه ، به عالمیان شناساند .

در عصر حاضر و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ، دشمن خوار و زبون برای شکست دادن انقلاب اسلامی ایران ، دست به جنگ 8 ساله زد ، اما جنگ که یک نوع تهدید بود تبدیل به فرصت شد ، فرصتی که دل مردم ایران را یکپارچه و متحد کرد . و بعد از آن دست به تحریم زد ، و تحریم که خود یک تهدید به حساب می آید تبدیل به رویش استعدادها شد و ملت ایران را بی نیاز از استکبار کرد .

هر تهدید و چالشی ، زمینه ی رویش ها و ریزش ها را فراهم می سازد ، گاهی اوقات این رویش ها و ریزش ها  با چهره ی شناساندن نفاق و منافق به جامعه ، نمایان می شود و گاهی اوقات با بی نیاز  شدن از استکبار و رسیدن به خودکفایی ، خود را ظاهر می کند .

انتخابات مجلسی را که در پیش رو داریم ، هم می تواند تهدید باشد و هم فرصت . رهبر معظم انقلاب ، از انتخابات آینده ی مجلس تعبیر به چالش کرده اند . حالا این هنر ماست که بتوانیم این تهدید و چالش را تبدیل به فرصت کنیم .

مهمترین امری را که باید در ایام بحران وچالش انجام داد ، مدیریت آن چالش و بحران است و تبدیل کردن تهدید به فرصت است . ما تجربه ی زیادی را در این امر با توکل بر خداوند در بعد از پیروزی انقلاب اسلامی داریم و هیچ باکی نداریم که با بحران و چالش مواجه شویم .

اما چالشی که در انتخابات آینده ی مجلس با آن روبرو هستیم ، نقشه آمریکا برای اغتشاش پس از انتخابات در ایران آن هم با مدل اغتشاشات روسیه است ، و تنها عاملی که می تواند این توطئه را خنثی کند بصیرت است . ما باید اردوگاه خود و اردوگاه دشمن را شناسایی کنیم و با تأسی به فرمان ولایت ، این چالش و تهدید را هم تبدیل به فرصت کنیم .

وز : جهان در تاریکی به سر می برد ، ظالمان همه جا را گرفته بودند ، خداوند رحمتی را بر عالمیان فرستاد ، رحمة للعالمینی که مردم را از همه ی بدی ها و ظلمت ها رهایی داد . اما این رهایی چندان طول نکشید ، بعد از 23 سال پیامبر رحمة للعالمین از دنیای بد ما پر کشید و باز هم جهان ، البته این دفعه کم کم به سمت و سوی تاریکی حرکت کرد . از غصب خلافت امام علی (علیه السلام) شروع شد و سپس ، شهادت حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) و شهادت امام حسن و واقعه کربلا و تا شهادت امام حسن عسگری و سپس غیبت امام زمان (عج) و بعد از آن ... ظلمت مطلق جهان را فراگرفت . دیگر یزیدیان زیاد شده بودند ، قدرت و استکبار همه جا را گرفته است . دیگر کسی به فکر آزادی نبود ، همانند کبوتر پرشکسته ای که پرواز کردن را فراموش کرده است . اما...

امروز ، بعد از هزار سال : ساعت 9 صبح 12 بهمن 57 . هواپیمای حضرت امام خمینی (ره) بر فراز شهر تهران در حال پرواز است . جمعیت از هر سو به سمت فرودگاه در حال حرکت است . صدا تپش قلب ها شنیده می شود . سوال هایی که ذهن را مشغول خود کرده است ؛ آیا ما روز های ظلم را فراموش می کنیم ؟ آیا می توانیم کمر استکبار را بشکنیم ؟

ساعت 9 و 33 دقیقه صبح هواپیما بر زمین نشست ، معنای آزادی و آزادگی در چهره ی امام (ره) موج می زند .

هم اکنون _ بهشت زهرا _ امام خمینی (ره) : من به کمک این مردم توی دهان این دولت می زنم ، من دولت تعیین می کنم، صدای لرزش ستون های استکبار نمایان شد و بعد از 10 روز کمر استکبار شکست . بعد از واقعه ی 22 بهمن 57  ، هیمنه و ابهت استکبار جهانی شکسته شد . حضرت امام راحل امروز فرمود : ما این انقلاب را به بیرون از کشور صادر می کنیم ...

فردای امروزبعد از 30 سال : صدای آزادی در سرتاسر کشورهای جهان شنیده می شود ، حتی کشورهایی که بویی از اسلام نبرده بودند ، امروز به سبک و سیاق انقلاب اسلامی ایران ، انقلاب می کنند . امام خمینی (ره) درست فرمود که ما این انقلاب را به خارج صادر می کنیم و ترس استکبار جهانی از همین تهدید حضرت امام بود ، که حاصل شد .

آمریکا و همپیمانان کاسه لیسش این را بدانند که ...

تا شرک و کفر هست ، مبارزه هست و تا مبارزه هست ، ما هستیم . 

چندسال است که از فتنه ی 88 و همچنین حوادث روز عاشورا و حماسه ی جاویدان و به یاد ماندنی 9 دی می گذرد . اما این خاطرات آنقدر در نزد ملت ایران تلخ و شیرین بود که این وقایع و اتفاقات را در ذهن ماندگار کرد . اما مهمترین اتفاقی که رخ داد، حماسه ی 9 دی بود .

اما یک سوال در نزد همگان پیش می آید ، که مگر در نه دی چه اتفاقی افتاد که از آن تعبیر به حماسه می کنیم ؟ در این جا لازم است به مهمترین پیام حماسه ی 9 دی بپردازیم .

اتفاقاتی که در فتنه ی 88 رخ داد حاصل نقشه ها و طرح های تئورسین های جنگ روانی غرب برای براندازی نظام جمهوری اسلامی ایران بوده است .

این تئورسین ها به این نتیجه رسیده بودند که ملت ایران با دو بال سرخ و سبز در حال پرواز به سوی قله های افتخار است و اگر بخواهند که مقاومت این ملت را در هم بشکنند باید این دو بال را مورد آماج حملات خود قرار دهند .

بال سرخ ؛ که ملت ما بوسیله ی آن درس شهادت گرفته بود ؛ یعنی عاشورا و بال دیگر ( سبز ) که انتظار و مهدویت است و بوسیله ی آن روحیه و بهانه ای برای مقاومت را به ما داده است .

در حادثه ی عاشورای 88 ، دشمن به محرم و عاشورا حمله کرد و با هتک حرمت مقدسات قصد داشت که مساله ی عاشورا و محرم را زیر سوال ببرد و همچنین با حمله کردن به اصل ولایت فقیه - ولایت فقیهی که در نزد ما بعنوان نیابت عام ولی عصر (عج) است – زیر سوال ببرد که به یک نحوی تمامیت اعتقادات و مذهب و مقاومت ما راخدشه دار کند . اما پاسخ ملت ایران چگونه بود ؟

انگلیس و آمریکا و سگ نگهبانش یعنی رژیم صهیونیستی ، در توهم آن بودند که ملت ایران ، دیگر از نسل عاشورائیان سال 57 فاصله گرفته است و انتظار عکس العمل اینچنینی را نداشتند . اما تنها با فاصله ی 3 روز پس از این ماجرا و بدون تمهیدات و تبلیغات قبلی ، مردم در اعتراض به هتک حرمت ها در روز 9 دی ، حماسه ای را آفریدند که تا به حال همانند آن در هیچ جای دنیا دیده نشده بود . و یک حماسه ای را در تاریخ به نام نسل سومی های انقلاب اسلامی ایران به ثبت رساند و پاسخ جوانان نسل سومی به این اتفاقات اینگونه بود :

شیطان بزرگ و سگ نگهبانش و روباه پیر به گوش باشند که ما جوانان نسل سومی فرزندان آن جوانان انقلابی سال 57 و از نسل عاشورائیم و پاسخ توهین و هتاکی را با سیلی می دهیم و هر لحطه آماده ی جانفشانی هستیم .

اینجا تهران – سید خندان، ساعت 9 صبح و باز هم صدای انفجار .

حمله تروریستی دیروز تهران ، از هزاران و بلکه میلیون ها حمله ی تروریستی بزدلان گرگ صفت آمریکایی و صهیونیستی بوده که در پی آن به شهادت استاد آقای مصطفی احمدی روشن انجامید . شهادتی که نام خود را با خون سرخش جاودانه ساخت .

اما خطاب به ایادی کفر و استکبار و جیره خواران آن ها در سرتاسر جهان بگویم : ما را از چه می ترسانید؟ از مرگ ،خونریزی ،شهادت؟

از درد ،صدای انفجار و تهدید؟ آیا گمان کرده اید با حمله های تروریستی ما را از رسیدن به مراحل رشد و ترقی باز می دارید؟

شهادت و در خون خود غلتیدن آرزوی دیرینه ی هر مسلمان ایرانی است ، ما این روحیه ی ایثار و جان فشانی را از امام حسین(علیه السلام) به ارث برده ایم . شهادت در پوست و گوشت و استخوان ما عجین شده است ، مادران مان مارا با روضه های علی اصغر وامام حسین(علهما السلام) بزرگ کرده اند. کدام انسانی را یافتید که در آخر ، از این دنیا سفر نکند؟ کدام انسان را یافتید که به اراده ی  خود بتواند در این دنیا بماند؟ کدام بشری را دیدید که اگر اجَلش فرا رسد از آن ممانعت کند؟ همه ی ما فانی و نابود شدنی هستیم . پس ما را از چه می ترسانید؟ ما با مرگ انس گرفته ایم و این جمله را از امام حسین و فرهنگ عاشورا به ارث برده ایم که : « مرگ در راه خدا بسان پلی است که ما را از مشکلات و سختی ها به سوی آسایش وآرامش میرساند .» مرگ در راه خدا آرزو و افتخار ماست.

امام خمینی (ره) فرمودند  :« ما را بکشید زنده تر میشویم .»

اگر شما امروز شهید احمد روشن را کشتید ، فردا احمدی روشن ها ظهور و بروز می کنند.

شما که ادعای حقوق بشر میکنید ، مردان افغان ، پاکستان، عراق و فلسطین را به خاک و خون کشاندید و زنان و اموال آن ها را به تاراج بردید.

دم از حقوق بشر میزنید اما از خوی وسیرت بشری چیزی نصیب شما نیست.

همانطور که خداوند در قرآن کریم میفرماید: « بسان چهار پایان و بلکه پست تر از آن ها هستید » . شما فرهنگ چند هزار ساله ی اسلام و ایران را متهم به وحشی گری میکنید، مگر از فرهنگ ما آگاه هستید؟ در فرهنگ ما هیچ وقت تجاوز به کشور و تعدی به مردمان آن دیار وخون و خونریزی معنایی ندارد، در فرهنگ ما کشتار زنان و کودکان جایگاهی ندارد ، در فرهنگ ما ساخت زندان های مخوف همچون گوانتانامو و ابو غریب اعتباری ندارد، در فرهنگ ما ساخت سلاح های کشتار جمعی برای حمله به کشورها وکشور گشایی هیچ معنایی ندارد، در فرهنگ ما ترور از سخیف ترین و ناهنجارترین واژه هاست.

اما شما از فرهنگ خود چه چیزی را به رخ جهانیان کشاندید؟ به غیر از این است که زمان نحسی که به وجود آمدید فرهنگ کابوی ها، یعنی فرهنگ وحشی گری و قتل و غارت و حمله های تروریستی را در عالم ترویج داده اید؟ اما توقع بیهوده ای است که از کابوی هایی مثل شما انتظاری غیر از شرارت و قتل و غارت برود .

اما در پایان ، نوشته ام را با سخنان امام خامنه ای روحی له الفداء به پایان می رسانم : « این روسیاه های بد محاسبه گر خیال می کنند ما امروز در شرایط شعب ابی طالبیم . اینجور نیست ؛ ما امروز در شرایط بدر و خیبریم ، در شرایطی هستیم که ملت ما نشانه های پیروزی را به چشم دیده است و به آن ها نزدیک شده است . »

ایام شهادت دریاست . باران بندبندانگشتان درختان را میشمارد و از سرشاخه های فروتن بیدهای مجنون فرود می آید . روز شهادت کسی است که مادر خورشیدهای دنباله داری است که تا هنوز تاریخ زلالی زمین را تضمین کرده اند .

 ای بانوی آب و آیینه ! گیاهان از زمین به یاد تو سبز میرویند و شقایق ها از ازل تا ابد داغدار زخمی هستند که دستهایی نامهربان بر شانه های فدک زدند . هر دری را که میبینم دردی در من جوان میشود و زخمی کبود در من جوانه میزند .

ای زلال ترین بانوی دوعالم ! ای که تاریخ نامت را به احترام می نگارد و من تمام جغرافیا را به یاد تو محترم میشمارم . ای زلال تر از نسیم و ای ماناتر از عشق ! هرگاه نام تو بر زبانم می وزد جانی دوباره در من ریشه می دواند و اندوهی جانکاه زبانه می کشد . می دانم هیچ سنگی لایق آن  نبوده است که بر مزارت بنشیند و از این رو تنها خورشید بر مزار تو سایه بان است .

هان ای « مادر پدر» نام تورا  می برم ، زبان زمستانیم شکوفه می زند ، سلولهای صخره ای ام آواز میخوانند کلمات مچاله شده ام دهان به دهان میگردند و جهان را شیرین میکنند . تودر کدامین نقطه جغرافیا خورشید شده ای ؟ در کدامین دریا مرواریدی ؟ باکدام ابر ، از کدام سمت میباری که درختان به احترام باریدنت سبز ایستاده اند ؟

ای بانوی زلال ! دریا مهاجر است ، رودها مهاجرند ، تنها اندوه توست ، تنها زخم پهلوی توست که در کبودی تاریخ ماندگار است . من که ذهن و زبانم با یاد تو شکفته می شوند ، امروز با زبانی شکسته کلماتی سوگوار و اندوهی ژرف در خود می شکنم . در جایی خواندم :

مگر میتوان پهلوی تو بود و شکسته نبود ؟

زنگ تلفن همراهم به صدا در آمد ، پیامکی رسیده :

- سلام سید ، 18 شهید گمنام رو به معراج شهداء آوردن ، بریم زیارت ؟

چند سال بود که به زیارت شهدای گمنام نرفته بودم ، خیلی دلم برای شهدای گمنام تنگ شده بود ، بدون هیچ معطلی پیامک دادم :

- سلام ، ان شاءالله امشب بعد از نماز می ریم .

حس خیلی خوبی داشتم . لحظه شماری می کردم که هر چه زودتر شب فرا برسد ، با خودم فکر می کردم که از شهداء چه بخواهم و کلی هم برنامه ریزی کردم و ... .

شب ، هوا بارانی و نسبتا سرد بود ، اما مانع رفتنم نشد . سوار موتور شدم ، سمت مسجد حرکت کردم که با یکی از دوستان ، سمت معراج برویم . توی مسیر به شهداء فکر می کردم ، به این که حتی استخوان آن ها هم با دل انسان ها بازی می کند . تازه تفسیر آیه « و لا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا ... » را درک می کردم . غرق همین فکر ها بودم که به معراج شهداء رسیدیم . دم درب ، حدود 10 اتوبوس کاروان راهیان نور هم برای زیارت آمده بودند . موتور رو بیرون گذاشتم و وارد محوطه معراج شهداء شدیم . حس عجیبی بود ، مثل اینکه وارد قطعه ای از بهشت شده بودیم ، دم درب ، چند جوان بسیجی اسپند دود می کردند و با روی گشاده به زائران خوش آمد می گفتند . کم کم خودم را آماده زیارت کردم . استرس عجیبی داشتم ، قلبم شروع کرد به تند تند تپیدن ، سمت وضو خانه رفتم ، وضو گرفتم و با طمأنینه سمت حسینیه ( محل استقرار شهدای گمنام ) حرکت کردم . دم درب حسینیه که رسیدم ، کمی مکث کردم ، کفش هایم را در آوردم و وارد حسینیه شدم  .

وارد حسینیه که شدم ، از دور چشمم به محل استقرار شهداء که دور تا دور آن رو با حصیر ( شبیه به ضریح ) پوشانده بودن افتاد . فضای معنوی آنجا ، عجین شده بود با مداحی حاج مجتبی رمضانی که میخواند : دلم گرفته ، بازم چشام بارونیه ، وای ، وای ، وای ( لینک دانلود مداحی ) هر چه به محل استقرار شهداء نزدیک تر می شدم ، قدم هایم سست تر می شد . به شهداء که نزدیک شدم بی اختیار اشک در چشمانم جمع شد ، زبانم بسته شد ، یادم رفت که از شهداء چه می خواستم ، در کنار شهداء فقط احساس شرمندگی می کردم ، شرمنده مظلومیت و غربتشان ، شرمنده پاکی و اخلاصشان شدم ، شرمنده اینکه چند سال به زیارت آن ها نرفتم و شرمنده خیلی چیزهای دیگر .

خلاصه ... جای همه خالی ، گمانم آنجا قطعه ای از بهشت بود ... .

خواهرم ، مگر زمزمه ی شهداء را نشنیدی در هنگامه ی شهادت که  می گفتند : سرخی خونمان فدای سیاهی چادرت ؟

دیشب وصیت نامه ی یکی از شهداء را می خواندم و مناسب دانستم که آن را به همه ی مردم ، مخصوصا خواهران گرامی تذکر بدهم .

شهید جواد محمدی :

« یک خواهش دارم از خواهران : خواهرم حجاب تو وقار توست . سعی کن همیشه حجاب خود را حفظ کنی . واقعا سزاوار نیست که جوانان اینطور در جبهه ها جان خود را در راه اسلام و احکام دین خدا از دست بدهند و تو در پشت جبهه حاظر نباشی حتی حجاب خود را حفظ کنی . امیدوارم که تمام خواهرها با رعایت و حفظ حجاب خود ، پاسدار خون شهدا باشند و چنان باشد که در روز حساب و در پیشگاه عدل الهی و حضرت زهرا (سلام الله علیها) رو سفید باشند . »

خواهران و برادران عزیز ، خون شهدا در نزد خداوند خیلی عزیز است ، بیایید که با ادامه ی راه شهیدان ، از خون پاکشان حراست و  پاسداری کنیم.

سید شهیدان اهل قلم ، مرتضی آوینی اینگونه می نویسد : محکمه ی خون شهدا ، محکمه ی عدل الهی است که ما را در آن به محاکمه می کشند .